Het lot

'Brave meisjes komen in de hemel, brutale overal'. Een titel van een boek die jaren geleden mijn aandacht trok en me nog altijd bij is gebleven.
Hoe komt het dat het lot van de een zoveel anders is dan die van een ander? Kun je gewoon geluk of pech hebben? En hoeveel invloed kun je hier zelf op
uitoefenen?

Van jongs af aan heb ik de drang om dag in dag uit alleen maar met muziek bezig te zijn, alsof het bij mij hoort, mijn lot is. Soms lijkt het zelfs
een obsessie, alsof ik niet anders kan. Muziek leidt mij door het leven.

Mijn leerlingen zitten met een ander doel in mijn les dan ik als docent of voorheen als leerling. Ik wil graag weten wat mijn leerlingen willen leren en wat haalbaar voor hen is. Als docent moet je je dus goed in kunnen leven in je leerlingen. Een goede balans vinden in in-en output bij het lesgeven en de voorbereidingen hiervan vind ik nog altijd lastig daar waar ik altijd zoveel tijd en energie in het studeren van muziek heb gestoken wat ik in lesverband in grote uitzondering tegen kom. Soms lijkt het wel alsof ik met bezigheidstherapie bezig ben maar als docent moet je daar dan genoegen mee nemen, althans, dat doe ik dan maar. Dat is af en toe best lastig, omdat je weet dat er in veel gevallen zoveel meer te halen valt ALS... Maar iedereen heeft een ander doel, een ander lot, en dat moet je accepteren.

En dan een terugkoppeling naar 'het leven'. Er gebeuren verschrikkelijke dingen in het leven. Van tijd tot tijd word je weer even met beide benen aan
de grond gezet. En dan vraag ik me af: Hoe belangrijk is het eigenlijk om je passie te delen met een ander? Wat heb jij er voor over en gaat dit ten koste
van een ander? Waar ligt voor jou die grens? Of heeft dit alles te maken met het lot?

<- terug